Gandi çok kısa ama çok derin bir sözle yüreklerimizi ve dünyamızı sarsmak istiyor; ama artık yüreklerin çoğu tamamen kapandığı için, tuz kokuyor.
Burada kutsal demek; anlayana, genel geçer dinsel, inançsal, mezhepsel anlamında değildir. Özsel, içsel, kalpten, bütünsel, ruhsal, kapsayıcı, sevgi ve şefkat dolu anlamındadır. Ve böyle olduğu zaman, büyük imparatorlukları devirebilirsiniz, halkınıza olan sevgi ve şefkatla onlara refah ve huzur getirirsiniz; aynen Gandi’nin, Atatürk’ün ve Mandela‘nın yaptığı gibi… Aksi halde, hangi ideolojiden veya görüşten olursa olsun, herkes kendi tezgahının peşine düşer ve yukarıda saydığım büyük isimleri bir sıçrama tahtası olarak kullanır; rant peşinde koşar ve de tuz kokar.
Acilen tüm toplumu kucaklayan ve bütünleştiren çağdaş bir demokratik hukuk düzenini kurmak için her ne gerekiyorsa yapılmalıdır ve bunları söylemek kolay ama yapmak çok zordur; ve yukarıda örneklerini verdiğim gibi kendini aşan, aşkın bilinçli büyük liderler gerektirir.
Ve bu sorumluluk, yani düzeni değiştirmek, muhalefetin görevidir; ve muhalefet 40 yıldır pek bir şey yapamadığı gibi, ülke daha da geriye gittiğine ve muhalefet de içten çürüdüğüne göre; o ülkede en önemli sorun “muhalefet sorunudur” ve öncelikle bu sorun aynaya bakarak hızla çözülmelidir.
Yine Gandi’nin bir sözüyle bitireyim: “Dünyada olmasını istediğin değişiklik ol!” Yani önce muhalefetin, o belagatla söylediği değişiklikleri, kendi içinde gerçekleştirmesi gerekir.
Epeydir bir küskünlük vardı; yazmıyordum, yazamıyordum ve belki de biraz dolmuştum; o yüzden belki biraz sert oldu, ama dost acı söyler. Taraf olmadığım için, kutsal siyasetten ne anladığımı özgürce yazdım. Kabahat Gandi’de… Eşeğin aklına bu karpuz kabuklarını getirmeyecekti…
Becerebilirsem arada tekrar yazmak istiyorum; tekrar merhaba…
